Αρχείο για Εκκλησιαστικά
ΜΕΓΑΣ ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ ΟΣΙΟΥ ΛΕΟΝΤΙΟΥ ΣΤΗ ΒΛΑΧΕΡΝΑ
Στεμνίτσης το βλάστημα
και της Βλαχέρνης φρουρόν,
τιμώμεν σε, όσιε,
των εν δακρύων ροαϊς
και πόνοις ασκήσεως,
λάμψαντα εν ερήμοις
και εν όρεσι όντως
ένθα και ωκειώθης
τω Χριστώ θείω πόθω.
Αυτόν ουν ικέτευε Λεόντιε
σωθήναι τας ψυχάς ημών.
foto: Tsaril
Ανάσταση στη Βλαχέρνα
Χριστός Ανέστη εκ νεκρών,
θανάτω θάνατον πατήσας
και τοις εν τοις μνήμασιν,
ζωήν χαρισάμενος.
Δεύτε λάβετε φως…
To “Χριστός Ανέστη” εψάλλει στο προαύλιο χώρο της εκκλησίας.
Πολλοί συμπατριώτες και επισκέπτες της Βλαχέρνας, παραβρέθηκαν στην Ανάσταση!
Χριστός Ανέστη!!
Η πρώτη Ανάσταση στη Βλαχέρνα
Πλήθος κόσμου το πρωί του Μεγάλου Σαββάτου, υποδέχθηκε την πρώτη Ανάσταση, χοροστατούντος του πατέρα Ματθαίου, ο οποίος πέταξε την βάγια, ψάλλοντας το “Ανάστα ο Θεός…”
Μεγ. Παρασκευή: περιφορά του Επιταφίου στη Βλαχέρνα
Η ζωή εν τάφω
κατετέθης, Χριστέ,
και αγγέλων στρατιαί εξεπλήττοντο,
συγκατάβασιν δοξάζουσαι την σήν.
foto: tam
ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΟΣ Ο ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟΣ ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ ΤΗΣ ΒΛΑΧΕΡΝΑΣ!
Και του χρόνου…Υγεία σε όλους!
foto: sp-korakaki
Μεγ. Πέμπτη στη Βλαχέρνα: Σήμερον κρεμάται επί ξύλου…
Σήμερον κρεμάται επί ξύλου,
ο εν ύδασι την γην κρεμάσας.
Στέφανον εξ ακανθών περιτίθεται,
ο των αγγέλων βασιλεύς.
Ψευδή πορφύραν περιβάλλεται,
ο περιβάλλων τον ουρανόν εν νεφέλαις.
Ράπισμα κατεδέξατο,
ο εν Ιορδάνη ελευθερώσας τον Αδάμ.
Ήλοις προσηλώθη, ο νυμφίος της Εκκλησίας.
Λόγχη εκεντήθη, ο υιός της Παρθένου.
Προσκυνούμεν σου τα Πάθη, Χριστέ.
Δείξον ημίν και την ένδοξόν σου Ανάστασιν.
foto: tam
Το Μυστήριο του Μεγάλου Ευχελαίου (Μύρωμα)
Μεγάλη Τρίτη στη Βλαχέρνα
Την Μεγάλη Τρίτη, ψάλλεται ένα από τα πιο γνωστά και δημοφιλή τροπάρια της θρησκευτικής υμνολογίας. Το τροπάριο της Κασσιανής.
Κύριε, η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή,
την σην αισθομένη θεότητα, μυροφόρου αναλαβούσα τάξιν,
οδυρομένη, μύρα σοι προ του ενταφιασμού κομίζει.
Οίμοι! λέγουσα, ότι νυξ μοι υπάρχει, οίστρος ακολασίας,
ζοφώδης τε και ασέληνος, έρως της αμαρτίας.
Δέξαι μου τας πηγάς των δακρύων,
ο νεφέλαις διεξάγων της θαλάσσης το ύδωρ
κάμφθητί μοι προς τους στεναγμούς της καρδίας,
ο κλίνας τους ουρανούς, τη αφάτω σου κενώσει.
Καταφιλήσω τους αχράντους σου πόδας,
αποσμήξω τούτους δε πάλιν, τοις της κεφαλής μου βοστρύχοις
ων εν τω παραδείσω Εύα το δειλινόν,
κρότον τοις ωσίν ηχηθείσα, τω φόβω εκρύβη.
Αμαρτιών μου τα πλήθη, και κριμάτων σου αβύσσους,
τις εξιχνιάσει, ψυχοσώστα Σωτήρ μου;
Μη με την σην δούλην παρίδης, ο αμέτρητον έχων το έλεος.
