Αρχείο για Ιστορικά
“Πανωμαχαλίτες” της Βλαχέρνας!!
Φωτογραφικό αρχείο,
του δάσκαλου Σταύρου Αποστολόπουλου (του Μπελέτσου).
www.facebook.com/kostas.kollintzogiannakis/videos/1693446384071584/
*** Ένα ακόμη ιστορικό βίντεο από τον φίλο συμπατριώτη Κώστα Κολλιντζογιαννάκη, για να θυμούνται οι μεγαλύτεροι και να βλέπουν οι νεότεροι τους προγόνους τους!! Βέβαια βλέπουμε και την Βλαχέρνα των προηγούμενων ετών!!
“Σαν σήμερα”…!!
Σαν σήμερα, στις 21/03/1921 σκοτώθηκε στο πόλεμο της Μικράς Ασίας (στο Αβγκιν), ο Νίκος Καρούντζος του Παναγιώτη (αδελφός του μπάρμπα-Γιάννη του Παγκάτση). Το όνομά του, είναι γραμμένο στο Μνημείο Ηρώων, στην εκκλησία του Αγίου Αθανασίου στο χωριό μας. Ο Νίκος Καρούντζος ήταν παντρεμένος με την Καρμπέρω, η οποία είχε ένα κοριτσάκι, την Δήμητρα Ν. Καρούντζου. Το κορίτσι παντρεύτηκε με το Νίκο Μεγρέμη, αδερφό του Πάνου Μεγρέμη (Κουτρούτσου), αλλά ήταν άτυχη γιατί πέθανε στη γέννηση του παιδιού της, μαζί με το μωρό και δεν άφησε απογόνους. Η Καρμπέρω μετά το θάνατό του, παντρεύτηκε στο Αγρίδι.
Τα στοιχεία τα βρήκε το vlaxerna.gr από την ιστοσελίδα της Διεύθυνσης Ιστορίας Στρατού (Δ.Ι.Σ.) στην αναζήτηση πεσόντων:
*** Σημαντική και η συμβολή του συνεργάτη μας, Γεωργίου Ι. Καρούντζου, για τα δημογραφικά στοιχεία που μας έδωσε.
Ο αείμνηστος Φίλιππος Κολλιόπουλος στον διαγωνισμό Δημοτικού Τραγουδιού Βλαχέρνας, το 1986!
Δεκαεπτά έτη από τον θάνατο του μπάρμπα-Φίλιππα Κολλιόπουλου, του ανθρώπου που αποτέλεσε (και αποτελεί μέσα από τα κείμενά του) πολιτιστικό κεφάλαιο για το χωριό μας και την περιοχή μας!
Για τον ιδρυτή των “Μαντάτων του Μπεζενίκου”, ο Βασίλης Μεγρέμης ανέσυρε από το αρχείο του, ένα βίντεο από την συμμετοχή, του αειμνήστου μπάρμπα-Φίλιππα, στον διαγωνισμό Δημοτικού Τραγουδιού στην Βλαχέρνα, το έτος 1986.
www.facebook.com/vasilhs.megremhs/videos/1642312225853552/
Iστορικές Θύμησες!! “Η ληστεία και οι ληστές στην περιοχή μας, μετά το 1821”
Στην εφημερίδα ΑΡΚΑΔΙΚΟΙ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ (φύλλο 102, σελ.27) διαβάσαμε για την “ληστεία και τους ληστές” στην περιοχή μας, μετά το 1821 και επί εποχής Όθωνα. Στους κοινωνικούς ληστές αναφέρετε και ο ληστής ΚΑΒΟΥΡΙΝΟΣ (Τρύφωνας Καβουρίνος ή Τσιοκάνος, από Βλαχέρνα) που έδρασε στην περιοχή μας, αλλά και σε άλλες περιοχές (Καλάβρυτα, κλπ).
Στο δημοσίευμα αναφέρετε: “Υπάρχει ακόμα το τοπωνύμιο «του Λύγκου» στα όρια με τη Βλαχέρνα όπου έγινε αιματηρή συμπλοκή με τη συμμορία του διαβόητου αρχιληστή. Εκεί έδρασαν συμμορίες των Μπόζου, Μπουγά, Κουρκούμπα, Καβουρίνου, Κατσιαβού, Γυφτογιαννάκη, Κάδη, Πασά, Μπουζιώτη, και των διαβόητων Μάγερα, Λύγκου κ.α.”
Ακόμη: “Συγγενείς των ληστών, αδελφοποιητοί, διάφοροι «προστάτες» τους και φτωχοί άνθρωποι, που είχαν βοηθηθεί κυρίως με χρήματα από τους ληστές, τους υπέθαλπαν, προστάτευαν και βοηθούσαν παντοιοτρόπως. Είναι γεγονός ότι κάποιοι ληστές (Καβουρίνος, Αναγνωστόπουλος, Ματζετάκης κ.ά.) βοηθούσαν χρηματικά φτωχούς και ορφανά. Όπως μου αφηγήθηκε ο κ. Αθ. Δημάκος, ένα μέρος από τα χρήματα της λείας διέθεταν οι ληστές σε αγαθοεργίες! Για παράδειγμα, αν κάποιος τους ζητούσε χρήματα, για να αγοράσει ένα ζώο (γελάδα ή άλογο, κατά κανόνα) του έδιναν υπό όρους και συγκεκριμένα ότι θα συναντηθούν σε ορισμένο χρόνο και τόπο, για να διαπιστώσουν ότι αγόρασε το ζώο που ήθελε, ότι αγόρασε το « καλύτερο» και όχι «σκάρτο» και ότι τα χρήματα δεν διατέθηκαν για άλλο σκοπό”.
Ένα ενδιαφέρον ιστορικό άρθρο, από την εφημερίδα Αρκαδικοί Ορίζοντες, η οποία με τα αφιερώματά της (λαογραφικά, ιστορικά, κλπ) αποτελεί θησαυρό γνώσεων!!
Arcadian Screenings: Πρεμιέρα-Αφιέρωμα στον Αλέξανδρο Παπαναστασίου
Η πρεμιέρα του ArcadianScreeinings 2018 την Τετάρτη 21 Φεβρουαρίου στις 7:00μμ, με μια ταινία ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, είναι αφιερωμένη στον «Πατέρα της Δημοκρατίας» Αλέξανδρο Παπαναστασίου. Στον Τριπολιτσιώτη πολιτικό που έγινε δυο φορές πρωθυπουργός και ήταν ο πρωτοστάτης της Ανακήρυξης της Δημοκρατίας. Γεννήθηκε νωρίς…σε μία εποχή που δεν “χώρεσε” τις ριζοσπαστικές και πρωτοποριακές ιδέες του.
Άγνωστες πτυχές της προσωπικότητας και του έργου ενός σπουδαίου Αρκά πολιτικού, του Αλέξανδρου Παπαναστασίου, αποκαλύπτονται για πρώτη φορά στο φακό μέσα από αδιαμφισβήτητα τεκμήρια, τις επιστολές του, τις μελέτες του, τους λόγους του στη Βουλή και τα άρθρα του, τις φωτογραφίες του και τα προσωπικά του αντικείμενα, το Αρχείο του που βρίσκεται στο Μουσείο Λεβιδίου. Μέσα από σπάνια ντοκουμέντα ανασυντίθεται, όχι μόνον η προσωπικότητά του, αλλά και μία ολόκληρη εποχή.
Παλιές Θύμησες….1-3-1987, το Καρναβάλι στη Βλαχέρνα!!!
www.facebook.com/kostas.kollintzogiannakis/videos/1594179120664978/
video: kostas kollintzogiannakis
Ταξιδεύοντας…..στις αναμνήσεις!!! (από τους χορούς του Συλλόγου ΒΛΑΧΕΡΝΑΙΩΝ Τρίπολης εν έτη 1988-1989).
www.facebook.com/kostas.kollintzogiannakis/videos/1586344268115130/
πηγή video: kostas Kollintzogiannakis
*** Ο αγαπητός Κώστας συνεχίζει την προβολή του “ιστορικού πλούτου” του χωριού μας. Τον ευχαριστούμε. Τα ιστορικά βίντεο θα κοσμούν την ηλεκτρονική βιβλιοθήκη του vlaxerna.gr.
Τσικνοπέμπτη: Πώς βγήκε το όνομά της και τι σημαίνει για τους χριστιανούς
Τσικνοπέμπτη, η ημέρα που όλα τα σπίτια ψήνουν κρέας ή λιώνουν το λίπος από τα χοιρινά και ο καπνός είναι διάχυτος παντού. Από αυτή την τσίκνα έχει πάρει το όνομα της η Πέμπτη της δεύτερης εβδομάδας του Τριωδίου, της Κρεατινής και ονομάζεται Τσικνοπέμπτη. Η πολυφαγία και το ποτό που συνοδεύει το σημερινό τραπέζι, είναι χαρακτηριστικά της ημέρας. Tο έθιμο είναι πολύ παλιό και συνδέεται με τις βακχικές γιορτές των αρχαίων Ελλήνων και αργότερα των Ρωμαίων, που θεωρούσαν το φαγοπότι και το γλέντι ιεροτελεστία για την καλή ευφορία της γης την άνοιξη. Η ημέρα της Πέμπτης επιλέχθηκε ως ημέρα κρεατοφαγίας καθώς παραδοσιακά οι ημέρες νηστείας είναι η Τετάρτη και η Παρασκευή. Θεωρείται η τελευταία ημέρα που καταναλώνεται το κρέας καθώς σύμφωνα με τη χριστιανική παράδοση προμηνύει την έναρξη της Σαρακοστής, της σαράντα-ήμερης περιόδου νηστείας πριν από το Πάσχα. Γιορτάζεται 11 ημέρες πριν από την Καθαρά Δευτέρα και σηματοδοτεί την επίσημη έναρξη της Αποκριάς.
Αντίστοιχες γιορτές υπάρχουν και σε άλλες χώρες όπως στη Γερμανία με την «Weiberfastnacht» και στη Γαλλία με την «Mardi Gras», δηλαδή τη «Λιπαρή Τρίτη». Το έθιμο αυτό γιορτάζεται με χλιδή και καρναβαλικές εκδηλώσεις και σε παλιές γαλλόφωνες περιοχές, όπως είναι η Νέα Ορλεάνη.
Παραδοσιακά έθιμα σε κάθε γωνιά της Ελλάδας
Κάθε περιοχή της Ελλάδας γιορτάζει με το δικό της τρόπο την Τσικνοπέμπτη. Πέρα από το παραδοσιακό ψήσιμο των κρεάτων, αναπτύχθηκαν ξεχωριστά έθιμα σε κάθε περιοχή. Ξεκινώντας από το βορά της χώρας, στην Κομοτηνή η παράδοση αναφέρει ότι τα αρραβωνιασμένα ζευγάρια ανταλλάσσουν φαγώσιμα δώρα. Συγκεκριμένα, ο άντρας πρέπει να στείλει τον «κούρκο», δηλαδή μία κότα, και η γυναίκα μπακλαβά και μια κότα γεμιστή. Οι νοικοκυρές καίνε μια κότα για να τη φάει η οικογένεια την Κυριακή της Αποκριάς
Στις Σέρρες γιορτάζουν με μεγάλες φωτιές, στις οποίες, αφού ψήσουν το κρέας, οι πιο τολμηροί πηδούν ανάμεσα από τις φλόγες. Τα «προξενιά» ακολουθούν μετά το ψήσιμο, όπου κάποιος αναλαμβάνει να αναμείξει τα κάρβουνα με ένα ξύλο.
Γενίτσαροι και Μπούλες
Στη Νάουσα οι κάτοικοι συγκεντρώνονται στην πλατεία Καρατάσου πρωταγωνιστές και γιορτάζουν με πρωταγωνιστές τους «Γενίτσαρους» και τις «Μπούλες». Είναι ένα χορευτικό δρώμενο όπου συμμετέχουν μόνο νέοι άνδρες. Ακόμα και τη γυναικεία μορφή, τη νύφη-μπούλα, την υποδύεται πάντα άνδρας.
Το ποδηλατικό καρναβάλι
Στη Θεσσαλονίκη τα τελευταία 9 χρόνια διοργανώνεται το Ποδηλατικό Καρναβάλι, στο οποίο παντρεύεται η παράδοση του Καρναβαλιού, με την αναβίωση της παράδοσης του ποδηλάτου στην Ελλάδα. Πρόκειται για μια ποδηλατική, περιβαλλοντική και κοινωνική δράση, στην οποία πραγματοποιείται παρέλαση μεταμφιεσμένων ποδηλατιστών, με θεματικές ομάδες και αποκριάτικα άρματα συμβολικού και σατυρικού χαρακτήρα, συνοδευόμενα από τον Βασιλιά Καρνάβαλο. Το φετινό κεντρικό θέμα του Ποδηλατικού Καρναβαλιού είναι η «Πλαστικομανία».
Στην Πάτρα υπάρχει το έθιμο της Γιαννούλας της Κουλουρούς. Σύμφωνα με την παράδοση ο ναύαρχος Ουίλσον έρχεται να παντρευτεί την Γιαννούλα και αυτή τον περιμένει μάταια στο λιμάνι. Γι αυτό την Τσικνοπέμπτη οι Πατρινοί ντύνουν κάποιον νύφη, ή βάζουν ένα ομοίωμα νύφης στο λιμάνι και διασκεδάζουν γύρω του. Σε όλη την περιφέρεια της Πελοποννήσου, την Τσικνοπέμπτη σφάζουν χοιρινά από τα οποία φτιάχνουν διάφορα άλλα τρόφιμα, όπως πηχτή, λουκάνικα, γουρναλοιφή παστό και τσιγαρίδες. Οι τσιγαρίδες είναι το τραγανό υπόλειμμα του χοιρινού λίπους μαζί με κρέας αφού έχει αφαιρεθεί από το καζάνι το καθαρό λίπος.
Τα κερκυραϊκό έθιμο των «Κουτσομπολιών»
Στην Κέρκυρα υπάρχει η παράδοση από τα «Κορφιάτικα Πετεγολέτσια» ή αλλιώς «Κουτσομπολιά» ή «Πέτε Γόλια». Είναι ένα έθιμο που ανήκει στην παλιά πόλη της Κέρκυρας. Η πετεγολέτσα ή πετεγουλιό, σύμφωνα με τους ντόπιους, είναι η συνήθεια του κουτσομπολιού. Στο κέντρο της πόλης στήνεται κάτι σαν «θεατρικό», όπου οι ντόπιοι υποδύονται τους κουτσομπόληδες με σπαρταριστικές ιστορίες.
Στη Θήβα γιορτάζουν με το «βλάχικο γάμο», που ξεκινά με το προξενιό δύο νέων, συνεχίζει με τον γάμο και ολοκληρώνεται την Καθαρά Δευτέρα με την πορεία των προικιών της νύφης και το γλέντι των συμπεθέρων.
Στα νησιά αναπτύχθηκαν ξεχωριστά έθιμα και παραδόσεις. Στην Ίο, το βράδυ της Τσικνοπέμπτης μασκαράδες ζωσμένοι με κουδούνια προβάτων διασχίζουν τη Χώρα και επισκέπτονται σπίτια και καταστήματα, ενώ στον Πόρο, η παράδοση επιβάλλει στους νέους να κλέψουν ένα μακαρόνι, το οποίο θα βάλουν κάτω από το μαξιλάρι τους για να δουν ποια θα παντρευτούν.
Πηγή: mixanitouxronou.gr
Η χοροσπερίδα εν έτη 1987 του Συλλόγου Βλαχερναίων Τρίπολης.
Ένα ακόμη ιστορικό βίντεο, από το αρχείο του συμπατριώτη μας, Κώστα Κολλιντζογιαννάκη, θα κοσμεί την ηλεκτρονική μας σελίδα. Πρόκειται για ένα βίντεο του έτους 1987, που βλέπουμε την ετήσια χοροεσπερίδα του Συλλόγου Βλαχερναίων Τρίπολης. Στην εκδήλωση αυτή είχαν βραβευτεί και οι επιτυχόντες μαθητές στην Τριτοβάθμια εκπαίδευση.
www.facebook.com/kostas.kollintzogiannakis/videos/1571002322982658/
Αριστ. Ρούνης: “Από το Aλβανικό έπος”
Απόσπασμα από το βιβλίο «ΑΠΟ ΤΟ ΑΛΒΑΝΙΚΟ ΕΠΟΣ»
Του Αριστείδη Δημοσθ. Ρούνη
Αναπήρου του Αλβανικού μετώπου
…Ο Ελληνικός στρατός προελαύνει, κάθε τόσο νίκες. Οι καμπάνες χτυπούν χαρμόσυνα…
Εμείς φεύγοντας από το Αργυρόκαστρο, συναντάμε το Γκολέμι, το Προγονάτι, τη γέφυρα της Τσεπούνας και φθάνουμε στις 13 Δεκέμβρη στο Κολώνιο απόγευμα. Ο λόχος φτιάχνει συσσίτιο, κρέας με μακαρόνια. Είχαμε αρκετές μέρες να πάρουμε συσσίτιο. Την ώρα που μπήκαμε στη γραμμή με τις καραβάνες χτύπησε συναγερμός. Χύνουν τα καζάνια με τα μακαρόνια. Το κρέας το έβαλαν σε σακιά. Φορτωνόμαστε τον οπλισμό μας και το γυλιό μας και φεύγουμε. Φτάνουμε στη χιονισμένη κορφή.
Από το απέναντι ύψωμα οι Ιταλοί μας έβλεπαν και μας έβαλαν με όλμους. Σβιν…σβιν, κάθε λίγο αλλά δεν μας έφταναν.
Περιμέναμε όλη την ημέρα απελπισμένοι αλλά και πεινασμένοι. Το απόγευμα ήρθαν στρατιώτες με κουραμάνες και το κρέας που κράτησαν στα σακιά. Μαζί τους ήταν και ο χωριανός μας Ντίνος Σταυρόπουλος, μάγειρας του λόχου. Πριν μας δοθούν τα τρόφιμα δόθηκε διαταγή να προχωρήσουμε για το Μαλι-Σπάτ και η διανομή των τροφίμων έγινε “εν βαδίσματι”. Ο καθένας έπαιρνε κρέας μια ρέγκα και ανά 4 μια κουραμάνα. Εγώ σαν δεκανέας πήρα την κουραμάνα. Προσπάθησα να βάλω το κρέας και τη ρέγκα στο σακίδιο και μοίρασα την κουραμάνα. Μα δεν πρόσεξα και η ρέγκα έπεσε έξω κι έμεινα χωρίς προσφάι. Ένας στρατιώτης μου έδωσε ένα κομμάτι από τη ρέγκα του και έφαγα το μισό ψωμί μου. Το άλλο το φύλαξα.
Φτάσαμε στον προορισμό μας. Ο κάθε λόχος έπιασε τη θέση του. Ο εχθρός ταμπουρωμένος στα αμπριά του μας περιμένει και κει στο σκοτάδι όπως είμαστε, αυτοί μας βλέπανε και μας βάλανε συνεχώς, κυρίως με όλμους, οι οποίοι πέφτοντας στο χιόνι ευτυχώς δεν έσκαζαν όλοι. Εμείς δεν είχαμε πολεμικά μέσα να τους εξουδετερώσουμε, παρά μόνο τη λάμψη των πολυβόλων τους βλέπαμε και τους πολεμούσαμε. Η μάχη είχε ενταθεί. Ο λοχαγός του 7ου λόχου τραυματίζεται θανάσιμα. Ζητάει λοχίες. Τον βάζουν σε κουβέρτα και προσπαθούν να τον φέρουν στα μετόπισθεν. Σκάει άλλος όλμος και τους σκοτώνει σχεδόν όλους. Ο λοχίας Χρήστος Κολλίντζας από το χωριό μας τραυματίζεται σοβαρά.
«Να αντικατασταθεί» λέει ο ταγματάρχης, με τον έφεδρο Α/γό Μαριώλο, μα σε λίγα λεπτά σκοτώνεται κι αυτός. «Ν’ αναλάβει ο Α/γός Αποστολόπουλος». Αυτός σκοτώθηκε μετά από καμιά δεκαριά μέρες. Υποχωρήσαμε λίγο και οχυρωθήκαμε άλλοι πίσω από πέτρες, άλλοι στο απυρόβλητο. Μέσα στα χιόνια και στο σκοτάδι. Χωρίς να βλέπουμε τίποτα και περιμέναμε.
Εγώ είχα μάθει από τη σχολή εφέδρων Αξιωματικών θεωρητικώς τον πόλεμο, αλλά στην πράξη δεν ήξερα ούτε είδα πολλά πράγματα, κι έτσι δε με βαστούσε ο τόπος. Νόμιζα πως έπρεπε να κινηθώ από τη θέση μου, να πάω σ άλλο σημείο, κάτι ν΄ ακούσω, κάτι να δω, κάτι να κάνω. Τι ήρθαμε εδώ στα βουνά της Αλβανίας να καθόμαστε μες΄τα κρύα χωρίς δράση. Ήταν η ώρα 10 το βράδυ όταν σηκώθηκα από κάποια μεγάλη πέτρα που ήμουνα με άλλους συμπολεμιστές να πάω πιο πέρα στο λοχαγό Ζήση του 6ου λόχου, να μάθω κάτι απ΄ αυτόν, να δω τι πρέπει να κάνουμε. Αυτά στριφογύριζαν στο μυαλό μου κι έτσι σηκώθηκα απ τη θέση μου. Μα πριν προλάβω να κάνω πέντε βήματα, ένας όλμος σκάει δίπλα μου σε απόσταση 2-3 μέτρων και με χτυπούν τα βλήματα σ όλο το αριστερό μέρος του σώματός μου. Για μια στιγμή πέρασε η ζωή μου σαν κινηματογραφική ταινία μπροστά από τα μάτια μου, σαν αστραπή. Θυμήθηκα το σπίτι μου… Νόμισα πως θα πεθάνω. Βάζω το χέρι στο πρόσωπό μου, που μ΄έτσουζε φοβερά και γέμισε αίματα. Στο μάτι μου είχα σκληρούς πόνους. Κάτι περίεργο έγινε όμως. Τα θραύσματα μου έκαναν τη ζημιά στο μάτι χωρίς να μου πειράξουν τα γυαλιά που φορούσα. Από ένστικτο έκανα λίγο πίσω και ζήτησα βοήθεια. Οι συμπολεμιστές μου έδεσαν λίγα από τα τραύματα με τον ατομικό μου επίδεσμο. Μου είπαν ότι αφού δεν έσπασαν τα γυαλιά, το μάτι μου δεν έχει τίποτα. Εγώ δε μπορούσα να καταλάβω αν έβλεπα γιατί ήταν σκοτάδι και ήμουν γεμάτος αίματα. Έμπηξα το όπλο μου στο χιόνι, απόθεσα το γυλιό μου κι όλα τα πράγματά μου, εκτός από μια κουβέρτα και τη ζωστήρα μου. Η παραμονή μου πλέον δεν είχε σκοπό. Γύρισα με δυο φαντάρους στο ορεινό χειρουργείο της Κολώνιας. Στο δρόμο ήταν ένας σκοτωμένος, τον κοίταξαν προσεκτικά και είπαν μεταξύ τους. Αυτός δεν είναι ο … ο χωριανός μας; Ναι του λέει ο άλλος. Άφησαν εμένα, βάζουν το νεκρό σε μια κουβέρτα και τον πήραν στα μετόπισθεν. Τότε συνάντησα τον ανθυπασπιστή Παπαντωνίου και του ζήτησα βοήθεια. Μου έδωσε δυο φαντάρους, που με στήριζαν και κατεβαίναμε σ’ ένα μονοπάτι στο χιόνι. Κάποιος τρέχοντας μας έσπρωξε να προσπεράσει. Σε δυο βήματα πιο κάτω μια ριπή τον χτύπησε στα πόδια. Ένα “ΟΧ” ακούσαμε και προσπεράσαμε. 30 νεκροί και 40 τραυματίες σ, αυτή τη μάχη. Μεταξύ αυτών και ο Χρήστος Κολλίντζας που από τα τραύματά του έπαθε γάγγραινα, όλη τη νύχτα μέσα στα χιόνια. Είπανε να του κόψουνε τα πόδια αλλά δεν δέχτηκε να ζει ακρωτηριασμένος, 20 χρονών παλικάρι και πέθανε στο νοσοκομείο της Άρτας, όπου και ετάφη.
Εμάς τους τραυματίες μας έδωσαν τις πρώτες βοήθειες και μας έστειλαν στα νοσοκομεία. Στο Αργυρόκαστρο και μετά στα Γιάννενα. Την άλλη μέρα με βάζουν σ ένα κρεβάτι και μου έκαναν εξόρυξη του οφθαλμού, χωρίς να το ξέρω. Μια μέρα, κάπου βρήκα ένα κομμάτι καθρέφτη, και αφού σήκωσα τον επίδεσμο και με μεγάλη μου λίπη είδα ότι δεν είχα πλέον το μάτι μου. Από τότε έπεσα σε μελαγχολία, έγινα διαφορετικός και δεν μπορούσα να συγκρατήσω τα νεύρα μου.
Από τα Γιάννινα, μας πήγαν στη Πρέβεζα και με το καράβι Τόγιας στον Πειραιά. Ο λαός ταλαιπωρημένος από τον πόλεμο, καρτερεί με αγωνία στο λιμάνι το καράβι με τους πρώτους τραυματίες από το μέτωπο. Καλωσορίζουν και ζητωκραυγάζουν τα τραυματισμένα παλικάρια. Ανοίγουν δρόμους να περάσουμε, μας αγκαλιάζουν, μας σφίγγουν τα χέρια και μας φωνάζουν «κουράγιο ήρωες». Τέτοια υποδοχή, τέτοιον ενθουσιασμό, δεν έχω δει πάλι στη ζωή μου. Σήμερα με την πάροδο του χρόνου, που τα πάντα δαμάζει, έχει μείνει λίγος σεβασμός στους ανάπηρους πολέμου.
Το κείμενο επιμελήθηκε ο Γιώργος Καρούντζος.
