Η Βλαχέρνα έστειλε μήνυμα σεβασμού στους ανθρώπους που θυσιάστηκαν και ζήτησε ΣΥΓΝΩΜΗ από αυτούς τους ήρωες, στην 69η επέτειο του ολοκαυτώματος

Κυρίες και κύριοι,

Έρχεται κάποτε η ώρα όπου ο καθένας μας ατομικά, αλλά και ως λαός συλλογικά, όλοι μαζί, καλούμαστε να πούμε το μεγάλο ΝΑΙ, ή το μεγάλο ΟΧΙ… Το ΝΑΙ που θα μας ανακουφίσει προσώρας, αλλά θα μας στοιχειώνει ισοβίως, ή το μεγάλο ΟΧΙ που θα μας εξουθενώσει, ή και θα μας εξοντώσει, δικαιώνοντάς μας ωστόσο στην μελλοντική ιστορική μνήμη.

Το ΝΑΙ  που θα μας επιτρέψει να περπατάμε στους δρόμους, αλλά χωρίς να μας αφήνει  να σηκώσουμε το κεφάλι, ή  το ΟΧΙ που θα μας λυγήσει τα γόνατα πρόσκαιρα, αλλά θα μας επιτρέψει  να κρατάμε το βλέμμα μας ελεύθερο, κοιτώντας περήφανα ψηλά.

Ετουτο το δίλημμα είχαν οι πατριώτες μας, όταν αποφάσισαν να αντισταθούν στον κατακτητή… νέα παιδιά…γεμάτα νιάτα, ζωή και όνειρα…Όνειρα που όμως ήθελαν ελεύθερα τα χωράφια της ζωής τους για να τα καλλιεργήσουν και να καρποφορήσουν,  χωρίς κοτζαμπάσηδες και επιστάτες!!… και χωρίς δισταγμό διάλεξαν το ΟΧΙ… Το ΟΧΙ ενάντια στην Ναζιστική-φασιστική νοοτροπία  των γερμανών  κατακτητών, που θέλησαν να θεωρήσουν εαυτόν ανώτερο από τους άλλους, και με την βία να απαιτήσουν  να συμφωνήσουν  οι υπόλοιποι μαζί τους…

Θα μου επιτρέψετε να μην αναφερθώ εκτενώς  στα γεγονότα της μάχης. Είναι άλλωστε πολλές και λεπτομερείς οι αναφορές που έχουν εντυπωθεί ανεξίτηλα στις μνήμες και στις καρδιές όλων όσων είμαστε εδώ σήμερα…Νιώθω υποχρέωση στην μνήμη των νεκρών ηρώων της Βλαχέρνας, να σταθώ στην κληρονομιά που μας άφησαν με τις πράξεις τους και την θυσία τους για   έναν  και μόνο σκοπό: για μια κοινωνία με ελευθερία ισότητα και δικαιοσύνη, για μια Ελλάδα με ελευθερία, ισότητα και δικαιοσύνη.

Έννοιες που στο πέρασμα των 69 αυτών χρόνων έγιναν απλές λέξεις, λέξεις που  κάποιοι,  στα χρόνια που πέρασαν, τις  έχουν χρησιμοποιήσει κάνοντας ένα απλό…Μικρό μα και τραγικό συνάμα λάθος… τις έβαψαν… Τις έβαψαν μπλε, πράσινες, κόκκινες, ροζ, μαύρες, κίτρινες,… Τις έβαψαν  υποσχόμενοι όλοι, περισσότερη ελευθερία, περισσότερη ισότητα, περισσότερη  δικαιοσύνη, από τους άλλους ανάλογα με την ιδεολογία και τα συμφέροντά τους.

Λέξεις  που νομίζουν ακόμα και  σήμερα κάποιοι άνθρωποι, ότι απλά  λέγοντας τες,  τους κάνουν περισσότερο αγωνιστές από τους υπόλοιπους, και κάποιοι (και είναι της μόδας σήμερα)… πως τους κάνουν περισσότερο Έλληνες  περισσότερο πατριώτες  από τους άλλους… Αλλά από αυτό εδώ το ηρωικό σημείο της Βλαχέρνας, όπως οι πατριώτες μας το ’44 , έτσι και εμείς τώρα, τους θυμίζουμε  ένα πράγμα: Αυτά τα ιδανικά δεν είναι  μόνο δικά τους  για να τα βάφουν και να τα διαχειρίζονται όπως θέλουν… είναι ολονών μας!!!

Και πάνω απ όλα είναι Εθνική κληρονομιά… είναι η κληρονομιά που μας άφησαν όλοι όσοι έδωσαν την ζωή τους, εδώ στην Βλαχέρνα, αλλά και σε ολόκληρη την πατρίδα μας, όχι απλά για μια Ελλάδα, αλλά για μια ΕΛΕΥΘΕΡΗ  ΕΛΛΑΔΑ… για  την ΔΙΚΗ μας Ελλάδα!!… Για αυτό, και ο καθένας από  όλους όσους αγωνίστηκαν… κοστολόγησε τα ιδανικά αυτά, καταβάλλοντας ένα και μόνο τίμημα… ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥ!!

Τούτοι  οι άνθρωποι που πέθαναν στον αγώνα για την ελευθερία, όπως οι  άμαχοι Kουτσούγερας Θεόδωρος, Κουτσούγερας Βασίλειος, Κουτσούγερας Τάσος, Κουτσούγερας Γιώργος, Λολώνης Δημήτρης,  Αποστολόπουλος Αριστείδης, Κατσούλης Τρύφωνας, Κουνέλης Φώτης, Τζιώλας Αναστάσιος, οι μαχητές  Κολλίντζας Ντίνος (Καπετάν-Κολοκοτρώνης), Καρούντζος Γιώργης, Λολώνης Βαγγέλης και ο δάσκαλος που εκτελέστηκε στην Τρίπολη  Πανούσης Γιάννης, οι άνθρωποι που έβλεπαν τα σπίτια τους να καίγονται  κρυμμένοι στα βουνά, δεν τα ήθελαν με χρώματα αυτά τα ιδανικά!!  το μόνο που ζητούσαν ήταν εμείς , οι επόμενες γενιές, απλά να τα καταλάβουμε… Το μόνο που ήθελαν, ήταν με την στάση της ζωής μας  εμείς οι επόμενες γενιές με σημαία την θυσία τους και τους αγώνες  τους…να μην αφήσουμε κανέναν  ποτέ ξανά  και με κανένα τρόπο, να προσπαθήσει να τα στερήσει πάλι από την  κοινωνία μας, από την  πατρίδα μας!!

Δίνοντας  έτσι εμείς, αντί για αυτούς, μια απάντηση στο επαναλαμβανόμενο ΓΙΑΤΙ ΣΚΟΤΩΘΗΚΕΣ. ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ???, ΓΙΑΤΙ ΠΗΓΕΣ  ΕΚΕΙ??? που ρωτούσαν και ρωτάνε ακόμη… οι μανάδες, οι πατεράδες τους, τα αδέρφια, οι συγγενείς τους, οι δικοί τους άνθρωποι όταν είχαν τα άψυχα κορμιά τους στα χέρια τους, δολοφονημένα από τις σφαίρες των ναζιστικών στρατευμάτων κατοχής, όταν τα έβγαζαν λιωμένα και παραμορφωμένα μέσα από τις φλόγες των σπιτιών,  όταν τα ξεκρέμαγαν από την αγχόνη…

Όλοι όσοι έδωσαν την ζωή τους στους  αγώνες που έγιναν τότε, όπως η μάχη της Βλαχέρνας, όλοι όσοι πήραν μέρος στους αγώνες αυτούς, Το έκαναν χωρίς κανείς τους, να σκεφτεί  το μετά… Αν θα ζουν… αν θα πεθάνουν…, τι θα κερδίσει ο καθένας τους προσωπικά…, αγωνίστηκαν  και έδωσαν το αίμα τους για την πατρίδα μας  ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΑΡΙΣΤΕΡΟΙ ΔΕΞΙΟΙ ΚΑΙ ΚΕΝΤΡΩΟΙ… Γιατί οι  αγώνες δεν κερδίζονται με το μετά… ούτε με το εγώ…αλλά με το τώρα… Δεν κερδίζονται, με το εμείς και οι άλλοι, όπως οι επόμενες γενιές καταντήσαμε την χώρα μας,  αλλά με το όλοι μαζί… γιατί πίστευαν ότι η Ελλάδα, η πατρίδα μας, πρέπει και μπορεί να πορεύεται ελεύθερη !!!

Κοιτάζω αυτό το μνημείο και αναρωτιέμαι…άραγε σήμερα, μπορούμε να καταλάβουμε τον λόγο ύπαρξης του, πέρα από την ανάμνηση μιας μάχης;

Μπορούμε να διαβάσουμε τα επίκαιρα μηνύματα που κρύβει τούτο το  κρύο κομμάτι μάρμαρο;;; Μηνύματα ψυχής… μηνύματα ελευθερίας… μηνύματα Eθνικής Αντίστασης… Μπορούμε να νοηματοδοτήσουμε και να φωτίσουμε την σκέψη και την δράση μας, στη σημερινή εποχή, μέσα από τα διδάγματα και τον απόηχο της Εθνικής Αντίστασης εμείς… οι βολεμένοι νεο-Έλληνες του 2013, όπου οι μισοί έχουμε ξεχάσει την λέξη «Αντίσταση» και οι άλλοι μισοί έχουμε μάθει να παραποιούμε να την λέξη «Εθνική»;

Με αφορμή την σημερινή επέτειο, ας  αναλογιστούμε όλοι μας, …Πόσοι από μας ξεχάσαμε…πόσοι από μας, δεν θέλουμε να βλέπουμε αυτά τα μηνύματα γιατί είμαστε υπόλογοι για την κακή  διαχείριση τους όλα αυτά τα χρόνια, υπόλογοι γιατί τα αφήσαμε να ξεθωριάσουν…

Ήρθε όμως η ίδια η ζωή, με την σημερινή κατάσταση  στη χώρα μας, να μας θυμίσει πως μπορούμε να αντισταθούμε σε όσους νομίζουν πως με το ζόρι θα μας υποτάξουν στην θέλησή τους, είτε  αυτοί είναι εντός, είτε εκτός  Ελλάδος, ήρθε η ώρα να φωνάξει ξανά τούτο εδώ το μάρμαρο πως έχει ψυχή!! έχει ψυχή από τις ψυχές των σκοτωμένων… έχει φωνή από τις φωνές της μάχης… έχει φλόγα από τις φλόγες των σπιτιών που κάηκαν… και σιγά σιγά…,  θα την ακούν όλο και περισσότεροι τούτη τη φωνή,  θα ‘ναι όλο και περισσότεροι αυτοί,  που  παίρνοντας τα δοκάρια των σπιτιών του χωριού μας που ακόμα καίνε, στα χέρια τους… θα βάλουν φωτιά  σε  όσους νομίζουν πως ο έλληνας  μπορεί  με τον οποιοδήποτε τρόπο, να υποδουλωθεί…

Κάνω έκκληση σε όλους μας αλλά κυρίως στα νέα παιδιά  που είναι εδώ σήμερα.. να κάνουμε πράξη στην ζωή σας, τις ιδέες  και τα ιδανικά για τα οποία πολέμησαν ΟΛΟΙ οι Έλληνες τότε…ΟΛΟΙ οι Βλαχερναίοι τότε… Να πάρουμε  τις φλόγες από τα σπίτια του χωριού μας που κάηκαν  το ’44  και καίγονται ακόμη, και να τα κάνουμε φως στην καθημερινότητά μας… Να ακούσουμε αυτά τα μηνύματα που φωνάζει τούτη η πλάκα… και να ζητήσουμε απ όλους – όπως έκαναν τότε οι ήρωες της Βλαχέρνας –  να σεβαστούν πως η ελευθερία,  η ισότητα και η δικαιοσύνη είναι ολονών μας και κανείς δεν μπορεί να μας τις στερήσει.

Αγωνιστές της Ελευθερίας μας, σας ζητάμε συγνώμη για όσα έχουμε ξεχάσει… Σας ζητάμε συγνώμη για όσα δεν έχουμε πρεσβεύσει στην καθημερινότητα μας… σας ζητάμε συγγνώμη για όσες από τις πράξεις μας. έχουν  μειώσει σήμερα τις θυσίες σας για μια ελεύθερη ισότιμη και δίκαιη κοινωνία, για μια ελεύθερη  ισότιμη και δίκαιη Ελλάδα.

* Στην φώτο διακρίνουμε τον συμπατριώτη μας Παναγιώτη Σπ. Παπαχρόνη, κεντρικό ομιλητή στην 69η επέτειο του ολοκαυτώματος της Βλαχέρνας από τα γερμανικά στρατεύματα την 19ην Ιουλίου 1944.

Η εκδήλωση της 69ης επετείου του ολοκαυτώματος, ξεκίνησε με Θεία λειτουργία και δοξολογία στην εκκλησία των Αγίων Αναργύρων. Παρόντες ο Περιφερειάρχης Πελοποννήσου Π.Τατούλης, ο βουλευτής και εκπρόσωπος της Βουλής Ανδρέας Λυκουρέντζος, ο Αντιπεριφερειάρχης Αρκαδίας Ευάγγελος Γιαννακούρας, εκπρόσωποι των ενόπλων δυνάμεων και απεσταλμένοι του Υπουργού Εθνικής άμυνας, Ταξίαρχος Κων/νος Μασούρας και Αντισυνταγματάρχης Βασίλειος Π. Κουτσούγερας, ο υποδιοικητής Αστ.Τμήματος Λεβιδίου, η Αντιδήμαρχος Δήμου Τρίπολης Σπυριδούλα Πετροπούλου-Δρακοπούλου, ο Αντιδήμαρχος Δήμου Ιλίου Ευάγγελος Αυγουλάς, ο Πρόεδρος της Τ.Κ. Βλαχέρνας Αναστάσιος Τσαρουχάς, Δημοτικοί Σύμβουλοι του Δήμου Τρίπολης και Μεγαλόπολης, Πρόεδροι και σύμβουλοι γειτονικών Tοπικών κοινοτήτων, εκπρόσωποι των Συλλόγων και φορέων της Βλαχέρνας, εκπρόσωποι Συλλόγων γειτονικών χωριών, εκπρόσωποι αντιστασιακών οργανώσεων, εκπρόσωποι του Συλλόγου και του αδελφοποιημένου Δήμου Καντάνου, η στρατιωτική μπάντα Πεζικού Τρίπολης με τους επικεφαλής στρατιωτικούς.

Μετά το τέλος της δοξολογίας, όλοι πεζοί κατευθύνθηκαν προς το μνημείο της Εθνικής Αντίστασης, όπου τελέσθηκε τρισάγιο εις μνήμην των πεσόντων. Ο Δημοτικός Υπάλληλος του Δήμου Τρίπολης Βασίλειος Ζάβος (υπεύθυνος της εκδήλωσης), έδωσε τον λόγο στον συμπατριώτη μας Παναγιώτη Παπαχρόνη για τον πανηγυρικό της ημέρας και στον τελευταίο επιζήσαντα από την μάχη του 1944 κ.Κάβουρα από Μεγαλόπολη (ο οποίος κάθε χρόνο δηλώνει παρόν στην επέτειο του ολοκαυτώματος της Βλαχέρνας), για την εξιστόρηση της μάχης. Υπήρχε απαγγελία ποιημάτων από τους μαθητές Νίκο Καρούντζο και Αθανάσιο Τσιώλη. Κατόπιν πραγματοποιήθηκαν καταθέσεις στεφάνων στο μνημείο, ενώ η εκδήλωση έκλεισε με το προσκλητήριο των πεσόντων και την ανάκρουση του Εθνικού Ύμνου από την στρατιωτική μπάντα.

Η εκδήλωση (που θυμίζουμε είναι θεσμοθετημένη τοπική εορτή, με ΦΕΚ 237/17-10-2007) έκλεισε με κέρασμα των επισήμων και του λαού στο καφενείο του χωριού «Το Χάνι».