Χρόνια Πολλά σε όλες τις Μητέρες του κόσμου.

Η ΜΑΝΑ

Το σκουτί της νύχτας ντυμένη,

στα μάτια δυο σύγνεφα.

Με νερό και αλάτι ζυμώνεις την

πίκρα

στης γης το σκαφίδι,

την πείνα μας να ταίσεις .

Στη λαγκαδιά τη σιωπή πελεκάς

μ΄ ατσάλινο τσεκούρι,

τα χέρια ρόζους γεμάτα,

η ποδιά σου ελατοβελόνες.

Η ανάσα σου, βουνίσια πνοή

σκιρτά στο πέρασμα του γερακιού.   

Το μεσημέρι ξαναμμένη φυσάς

τα καζάνι ν΄ ανάψεις ,

σαν σε αρχαίο ναό

τη φωτιά προσκυνάς.

Βουναλάκι πολύχρωμο

τα ρούχα να πλύνεις.

Το σούρουπο στα χωράφια

σε βρίσκει να σπέρνεις την ελπίδα,

με παγωμένες τις χούφτες.

Μάνα !!! δε σου ΄μεινε χρόνος

Τα παιδιά σου να χαϊδέψεις  

μοναχά.

(Από το βιβλίο « Η  ΟΔΥΝΗ ΤΗΣ ΠΕΤΡΑΣ ΣΤΗΝ ΟΡΓΗ ΤΩΝ ΑΝΕΜΩΝ»

του  ΑΝΤΩΝΗ ΚΟΛΛΙΝΤΖΟΓΙΑΝΝΑΚΗ)

 *****

ΜΑΝΑ

Μάνα, ακούς σε κάθε μέρος,

μάνα  νιος και μάνα γέρος,

τη χαρά σου και τη λύπη,

με τη μάνα τη μοιράζεις.

 Δεν της κρύβεις μυστικό,

με χαρά την αγκαλιάζεις,

σαν ένα όνειρο γλυκό,

ως τα βαθειά τα γηρατειά σου.

Και στο γκρίζο σου κεφάλι,

πόσο θα ΄θελες και πάλι,

της μανούλας σου το χάδι,

να ΄ταν μια φορά και πάλι.

Όταν η μάνα σου φύγει

κάποιο δάκρυ σου καυτό,

είναι της μάνας σου κομμάτι

φύλαχτο σα φυλακτό.

 (Από το βιβλίο «ΠΟΙΗΤΙΚΕΣ ΘΥΜΗΣΕΣ» του Τάκη Ρούνη)