Απογραφή της περιόδου βασιλείας του Όθωνα (1834) για την επαρχία Μαντινείας, Ν. Αρκαδίας.

Απογραφή της περιόδου βασιλείας του Όθωνα, αριθμός κατοίκων και οικογενειών για την Επαρχία Μαντινείας του Νομού Αρκαδίας (1834).

ΝΟΜΟΣ ΑΡΚΑΔΙΑΣ 70.112 / 14.703
ΕΠΑΡΧΙΑ ΜΑΝΤΙΝΕΙΑΣ 25.273 / 5.281

1.Δ. Τριπόλεως 5.696 / 1.519
Τριπολιτσά (Τρίπολις) 4.217 / 1.223
Σέχι 126 / 26
Μπασάκου 185 / 42
Μαντζαγρά 94 / 16
Μπόσουνα 112 / 23
Άγ. Βασίλειος 133 / 26
Μαρκοβούνι 126 / 20
Μπεδένι 67 / 21
Περθώρι 206 / 36
Συλίμνα 231 / 46
Καρτερόλι 23 / 5
Μονή Επάνω Χρέπας 7 / (-)
Ζαράκοβα 169 / 35

2.Δ. Μαντινείας 1.512 / 308
Μαντινεία (Τσιπιανά) 771 / 154
Σάγκα 202 / 45
Λουκά 309 / 63
Μονή Τσιπιανών 12 / (-)
Πικέρνι 218 / 46

3.Δ. Ορχομενού 2.110 / 399
Ορχομενοί (Λεβίδι) 806 / 152
Καλπάκι 69 / 13
Ρούσι 54 / 11
Νούσημον 62 / 11
Κακούρι 373 / 73
Συμνάδες 165 / 37
Καλτά 279 / 52
Μονή Κλημέντος 3 / (-)
Μποντιά 297 / 50
Μονή Μπεζενίκου 2 /  (-)

4.Δ. Νάσων 1.029 / 222
Νάσοι (Δάρα) 526 / 112
Κόμι 150 / 39
Πιγγάος (-) / (-)
Χωτούζα 113 / 22
Γκιούσι (-) / (-)
Άγαλι 128 / 27
Μπεζενίκος 112 / 22
Διάσελον (-) / (-)

5.Δ. Ελισσούντος 1.643 / 292
Ελισσών (Αλωνίσταινα) 1.643 / 292

6.Δ. Καφυών 732 / 135
Καφυαί (Κανδύλα) 650 / 121
Βενδεύι (Ήμιλος) 58 / 11
Μονή Κανδύλας 9 / (-)
Καφυαί (Πλήσια) 15 / 3

7.Δ. Φαλάνθου 1.871 / 346
Φάλανθος (Αρκουδόρευμα) 749 / 142
Πιάνα (Ανεμώσα) 269 / 51
Λυμποβίσι 170 / 36
Χρυσοβίτζι 683 / 117

8.Δ. Μαινάλου 641 / 122
Μαίναλος (Δαβιά) 170 / 33
Τσελεπάκου 82 / 16
Ροϊνό 389 / 73

9.Δ. Βαλτετσίου 691 / 167
Βαλτέτσι (Βαλτέσιον) 664 / 162
Ραχαμύτες 27 / 5

10.Δ. Ορεστασίου 724 / 150
Ορεστάσιον (Κάπαρι) 222 / 42
Μαυρογιάννη 29 / 7
Κουτρουμπούχλια 144 / 25
Μαρμαργίος 93 / 18
Κεραστάρι 147 / 32
Μανιάτι 89 / 26

11.Δ. Καλτεζών 1.336 / 68
Κολίνες 1.028 / (-)
Καλτεζαίς 225 / 45
Αγριακόνα 83 / 23

12.Δ. Μανθυρέας 1.145 / 291
Μανθυρέα (Βλαχοκερασιά) 289 / 123
Αρβανιτοκερασιά 379 / 81
Αλουποχώρι 88 / 19
Γαρούνι 25 / 6
Ζέλι 159 / 33
Καπαρέλι 205 / 29

13.Δ. Ασέας 778 / 159
Ασέα (Καντρέβα) 291 / 51
Δόριζα 127 / 27
Μανάρι 179 / 39
Μπαρπίτζα 92 / 19
Λιανόν 89 / 23

14.Δ. Παλλαντίου 991 / 212
Παλλάντιον (Θάνα) 327 / 73
Μουζάκι 73 / 17
Μπεζίρι 156 / 32
Μπερπάτη 105 / 22
Μπολέτι 73 / 13
Βουνό 257 / 55

15.Δ. Τεγέας 1.468 / 307
Τεγέα (Πιαλί) 285 / 64
Αχούρια 291 / 63
Ομερτζαούσι 29 / 6
Άγ. Σώστης 77 / 15
Τσίβα 132 / 27
Ηβραήμ-Εφένδι 83 / 17
Δεμίρι 115 / 21
Στρίγγου 111 / 23
Κερασίτσα 200 / 41
Καμάρι 145 / 30

16.Δ. Γαρέας 1.656 / 320
Λιθοβούνια 47 / 9
Γαρέας (Μπερτζοβάς) 783 / 140
Μεϊμετ Αγά 145 / 35
Μαγούλα 156 / 34
Ρίζες 381 / 75
Μάνεζι 144 / 27
Μπόκο (-)  / (-)

17.Δ. Κορυθίου 1.250 / 264
Κορύθιον (Στενό) 307 / 63
Αγιωργίτικα 302 / 72
Νεοχώρι 261 / 57
Σαμαρά (-) / (-)
Ζευγολατειόν 282 / 57
Σούλσπαϊ 58 / 12
Παρόρι 20 / 3
Μονή Βαρσών 20 / (-)

πηγή: saouarcadian.blogspot.gr

*** Με την διοικητική διαίρεση του 1833 η επαρχία Μαντινείας διαιρέθηκε σε 17 δήμους, στους δήμους Τριπόλεως, Μαντινείας, Ορχομενού, Νάσων, Ελισσούντος, Καφυών, Φαλάνθου, Μαινάλου, Βαλτετσίου, Ορεστασίου, Καλτεζών, Μανθυρέας, Ασέας, Παλλαντίου, Τεγέας, Γαρέας και Κορυθίου. Ακολούθησαν μεταβολές τα τρία επόμενα χρόνια με βασιλικά διατάγματα και το 1840 οι δήμοι περιορίστηκαν σε 10.

Η διοικητική διαίρεση του 1833 καθορίστηκε από την Κυβέρνηση Μαυροκορδάτου, στους πρώτους μήνες της διακυβέρνησης της χώρας από την Αντιβασιλεία μετά την άφιξη του Βασιλέα Όθωνα στην Ελλάδα. Με βάση αυτή τη διαίρεση, που τέθηκε σε εφαρμογή με το Βασιλικό Διάταγμα της 3/15 Απριλίου του 1833 «Περί διαιρέσεως του Βασιλείου και της διοικήσεώς του», η επικράτεια του Ελληνικού Βασιλείου χωρίσθηκε σε δέκα νομούς/νομαρχίες και 42 επαρχίες. Επικεφαλής της κάθε νομαρχίας ήταν ο νομάρχης, ανώτερο διοικητικό όργανο στη διοικητική διεύθυνση του νομού, με υπαγόμενες επαρχίες και δήμους, τα καθήκοντα του οποίου ορίσθηκαν με το από 25 Απριλίου του 1833  Βασιλικό Διάταγμα «Περί της αρμοδιότητας των νομαρχών και περί της κατά τας νομαρχίας υπηρεσίας». Την διαίρεση αυτή ακολούθησε στη συνέχεια και η διοικητική σύσταση αναγνώριση ισάριθμων μητροπόλεων με εξαίρεση εκείνη της Μάνης (Γυθείου).

Πρώτοι νομάρχες του Βασιλείου της Ελλάδος, που ορίστηκαν με την παραπάνω νομοθεσία ήταν ξεκινώντας από την νομαρχία πρωτεύουσας, οι: Φραγκίσκος Μαύρος (Αργολίδος και Κορινθίας), Γεώργιος Γλαράκης (Αχαΐας και Ήλιδος), Κωνσταντίνος Ζωγράφος (Αρκαδίας), Δημήτριος Χρηστίδης (Μεσσηνίας), Ανδρέας Μεταξάς (Λακωνίας), Αναγνώστης Μοναρχίδης (Ακαρνανίας και Αιτωλίας), Ιωάννης Αμβροσιάδης (Φωκίδος και Λοκρίδος), Μιχαήλ Σχινάς (Αττικής και Βοιωτίας), Γεώργιος Αινιάν (Εύβοιας), και τέλος Ιάκωβος Ρίζος Νερουλός (Κυκλάδων).

Η διοικητική διαίρεση του 1833 ήταν η δεύτερη κατά σειρά διοικητική διαίρεση που εφαρμόστηκε στην Ελλάδα, μετά την Διοικητική διαίρεση της Ελλάδας 1828 που είχε εφαρμόσει ο κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας, στη νεοσύστατη Ελληνική Πολιτεία.

πηγή: el.wikipedia.org