Πίσω τις Κυριακές μας αλλά με τι γήπεδο;

Πλησιάζει το Πάσχα, τα κοκορέτσια, τα αρνιά, τα κλαρίνα και οι μπύρες. Η καλύτερη εποχή για να βρίσκεσαι στο χωριό κατά την άποψή μου. Το Πάσχα στην Βλαχέρνα «ΕΙΧΕ» ένα πολύ όμορφο χαρακτηριστικό για πολλά χρόνια, ένα αγώνα μεταξύ παλαίμαχων και νέων.

Την επόμενη ή την μεθεπόμενη της Κυριακής του Πάσχα το χωριό έβαζε τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια, ποδοσφαιρικές φανέλες, ψηλές κάλτσες και κατευθυνόταν όλος ο κόσμος στο γήπεδο 5χ5 , στο «μουντιαλίτο» της Βλαχέρνας.  Από την μία μεριά οι γερόλυκοι και από την άλλη τα νεαρά κοπέλια. Οι γερόλυκοι κατά κάποιο τρόπο μας εξέπλητταν κάθε χρόνο. Εκεί που έλεγες πως δε θα μπορούν να κάνουν βήμα, κάτι γινόταν και έπαιζαν μπαλάρα.

Πρόσφατα βγήκε απόφαση για διακοπή του Ελληνικού πρωταθλήματος και όλοι βροντοφώναζαν «Θέλουμε πίσω τις Κυριακές μας».

Βροντοφώναζα και εγώ λοιπόν. Εχθές σκέφτηκα πως πλησιάζει το Πάσχα και σκέφτηκα «Μπορεί να μην βλέπουμε ποδόσφαιρο πλέον, αλλά επιτέλους θα παίξουμε στο χωριό». Μόλις αντιλήφθηκα ότι το γήπεδο είναι κατεστραμμένο, πάγωσα.

Το γήπεδο στο οποίο μερικά καλοκαίρια πριν μαζευόμασταν τόσα παιδιά που πραγματικά δε χωρούσαμε να παίξουμε.. Παίζαμε με αλλαγές. Ιούλιο μήνα, ο ήλιος ευθεία ψηλά και εμείς στις 4 το μεσημέρι στο γήπεδο, να είμαστε οι πρώτοι για να μην μείνουμε από έξω. Με τις ποδοσφαιρικές μας εμφανίσεις, τα ματωμένα μας γόνατα και το πάθος μας για παιχνίδι. Τον Αύγουστο η ΑΕΒ διοργάνωνε τουρνουά και το μικρό γηπεδάκι πλημμύριζε από κόσμο, φωνές και γκολ.

Το γήπεδο που μου έχει χαρίσει μερικές από τις αγαπημένες μου στιγμές, χαρές και πίκρες δεν είναι διαθέσιμο εδώ και 1 χρόνο, ίσως και παραπάνω. Πέρσι ο αγώνας παλαίμαχοι- νέοι δεν έγινε.

Εδώ και 1-2 χρόνια το γήπεδο έχει υποστεί ζημιές και δεν έχει διορθωθεί τίποτα. Την επόμενη από το Πάσχα πέρσι μείναμε σπίτια μας.

Τα γήπεδα στα γύρω χωριά έχουν ξαναφτιαχτεί σχεδόν από την αρχή. Με καλούς τάπητες, ωραία τέρματα και γεμίζουν με κόσμο τα καλοκαίρια και στις γιορτές. Εμείς θέλουμε να πάμε για μία μπαλίτσα και αναγκαζόμαστε να πηγαίνουμε αλλού. Φέτος δεν βλέπω να γίνεται (ξανά) ο παραδοσιακός αγώνας μεταξύ παλαίμαχων και νέων. Δε θα δούμε πάθος , ούτε όμορφα γκολ.

Το γήπεδο θα το βλέπουμε με τα κιάλια για καιρό ακόμα. ίσως να μην το ξαναδούμε ποτέ διαθέσιμο.  Η διαδικασία της μελέτης πηγαίνει από αναβολή σε αναβολή και όλοι κολλάνε σε τυπικά θέματα. Η ευθύνη δε βαραίνει μόνο τους αρμόδιους, μας βαραίνει όλους. Ζητάμε λύση και αν δεν βρεθεί θα την δημιουργήσουμε εμείς. Οι παλαίμαχοι έχω ακούσει ότι ήδη ετοιμάζουν γενική επιστράτευση για την αντιμετώπιση της κατάστασης. 

Θα διεκδικήσουμε ξανά τα ωραιότερα γκολ!