ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ π. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΣΤΑΜΑΤΗ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΧΕΙΡΟΤΟΝΗΣΗ ΤΟΥ ΕΙΣ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΝ

Σεβασμιώτατε Πάτερ και Δέσποτα,

στον ιερό τούτο Ναό του Αγίου Γεωργίου, μέρα μνήμης του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Ανδρέου του Στρατηλάτου, επέλεξε ο Κύριος και η Αγιότητα σας να με καλέσετε εμένα τον ταπεινό και ευτελή, να διακονήσω, ως πρεσβύτερος, την Αγία του Εκκλησία. Τρέμω και φρίττω αναλογιζόμενος το βάρος της ευθύνης και της Διακονίας το μέγεθος, όμως ως ο άσωτος και ο τελώνης κραυγάζω “Κύριε Ελέησον με”.  Μνήσθητι μου Κύριε και ως Δαβίδ προσεύχομαι και λέω “Μη απορρίψης με από του προσώπου σου και το Πνεύμα σου το Άγιον μη αντανέλης απ΄ εμού”.

Έκθαμβος και άφωνος στο Θείο Μεγαλείο, όπως άλλοτε, τότε στα τελευταία χρόνια της Παλαιάς Διαθήκης ο Προφήτης Ζαχαρίας ο πατέρας του Προδρόμου και Βαπτιστού του Κυρίου περίμενε το θαύμα, περιμένω να με επισκιάσει η Χάρις του Αγίου Πνεύματος και να ζήσω την προσωπική μου Πεντηκοστή.

Ημέρα ξεχωριστή, χαριτωμένη και πανευφρόσυνος, ημέρα που δια επιθέσεως των τιμίων  Αρχιερατικών σας χειρών, θα επέλθει η Χάρις του Παναγίου και τελεταρχικού Πνεύματος επ’ εμέ τον ταπεινό και θα με αναβιβάσει εις τον Δεύτερον της ιεροσύνης βαθμόν, καθιστώντας με λειτουργόν των Αγίων Μυστηρίων.

Όμως οι ημέρες αυτές είναι ιδιαίτερα χαριτωμένες και ιδιαίτερα αγιασμένες από της μεγάλης εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου της Παναγίας μας, της μάνας υμών των ορθοδόξων και ιδιαίτερα των Ελλήνων, της πλατυτέρας των ουρανών της τιμιωτέρας των Χερουβείμ και ενδοξωτέρας ασυγκρίτως των Σεραφείμ, της Σκέπης όλου του κόσμου, εκείνης που διαρκώς νύχτα και ημέρα πρεσβεύει στον Κύριο μας και τον υιό της για την σωτηρία μας. Υπεραγία Θεοτόκε πρέσβευε αυτήν την ώρα και για μένα τον ταπεινό δούλο σου στον Κύριο και Θεό και Σωτήρα μας να με δεχθεί τον ανάξιο, ως Άξιο εις την χάριν των λειτουργιών της Εκκλησίας. Παναγία Θεοτόκε και Παρθένε πρέσβευε αδιαλείπτως στον υιό σου και Θεό υμών για την πατρίδα και το γένος μας, που τόσο πολύ δοκιμάζεται αυτόν τον καιρό. Πρέσβευε και για εκείνους τους ανθρώπους που έχασαν την ζωή τους στις πρόσφατες φονικές πυρκαγιές και για εκείνους που προσπαθούν να σταθούν όρθιοι πάνω στα ερείπια και τα αποκαΐδια της φωτιάς.

Αυτήν την ημέρα την ονειρευόμουν από παιδί και αυτό το όνειρο μέχρι πρότινος το έκρυβα επιμελώς στην καρδιά μου. Ζούσα στην εκκλησία διακονούσα σε αυτήν, αλλά ο κρυφός πόθος μου ήταν η ιεροσύνη. Και ήρθε η ώρα της εκπλήρωσής της, την 28/1/2018, που από τα τίμια Αρχιερατικά σας χέρια έλαβα τον πρώτον της ιεροσύνης βαθμό και γι΄ αυτό Άγιε Δέσποτα θερμά σας ευχαριστώ και θα είμαι χρεώστης εφ’ όρου ζωής. Δεν θα επεκταθώ σε ευχαριστίες ονομαστικά αυτή την ώρα εξάλλου είναι πολύς λίγος ο χρόνος που αναφέρθηκα σε αυτούς και η ευγνωμοσύνη μου είναι διαρκής και αδιάπτωτος.”Μνησθείη Κύριος της Αγάπης αυτών”. 

Στον Κύριο και στην Αρχιεροσύνη σας Πάτερ,

το πρώτο και το έσχατο ευχαριστώ, πριν να γονατίσω, προ του Αγίου Θυσιαστηρίου και τον Αγίων Επισκοπικών χειρών σας, για να λάβω τον Δεύτερο της ιεροσύνης βαθμό. 

 

Ευχόμαστε στον π. Παναγιώτη ΑΞΙΟΣ-ΑΞΙΟΣ-ΑΞΙΟΣ!