ΠΕΝΘΗ

Έφυγε από την ζωή σε ηλικία 97 ετών,

ο Μιχάλης Χρ. Πανουσόπουλος.

Θερμά συλλυπητήρια στους συγγενείς.

*** Θέλοντας να τιμήσουμε την μνήμη του μπάρμπα-Μιχάλη, αναδημοσιεύουμε την συνέντευξη που  είχε δώσει το έτος 1998 στον υπεύθυνο  έκδοσης της τοπικής εφημερίδας “Τα Μαντάτα του Μπεζενίκου”:

“Ο Μιχαήλ Χρ. Πανουσόπουλος γεννήθηκε την 22–12–1923 στη Βλαχέρνα. Με την σύζυγό του Ελένη απέκτησαν τέσσερα παιδιά. Την 1–3–1998 τον επισκέφτηκε στην οικία του, ο υπεύθυνος έκδοσης των Μαντάτων Νίκος Δ. Καβουρίνος και του πήρε συνέντευξη. Ο μπαρμπα-Μιχάλης συγκινημένος, επέστρεψε χρόνια πίσω και θυμήθηκε τα παλιά.

Στις 17–10–1954 έγιναν οι κοινοτικές εκλογές στο χωριό. Ο μπαρμπα-Μιχάλης ήταν υποψήφιος πρόεδρος και ο συνδυασμός του εξελέγη πρώτος. Ο συνδυασμός του αποτελούταν από τους: Κώστα Ρούνη, Τσαρουχά Δημήτρη (γέρο-Μαλάμη), Παναγιώτη Κοκκινάκο, Φίλιππο Κολλιόπουλο και Ιωάννη Καρούντζο (Γιάννος). Έμβλημα του συνδυασμού ήταν το «περιστέρι». Ο αντίπαλος συνδυασμός ήταν υπό την ηγεσία του γέρο-Στεφανή Παπαχρόνη. Στο συνδυασμό αυτόν συμμετείχε και ο Χρήστος Καρούντζος (γερο-Ζορμπάς).

Πρόεδρος εξελέγη ο Μιχάλης Πανουσόπουλος, αν και περισσότερους ψήφους είχε ο Δημήτρης Τσαρουχάς. Για τα δύο πρώτα χρόνια της τετραετίας ήταν πρόεδρος ο μπάρμπα-Μιχάλης, ενώ για τα υπόλοιπα δύο ο μπάρμπα-Μαλάμης.

Την 17–3–1955 ο Πρόεδρος χτύπησε την καμπάνα για την διαπλάτυνση του κεντρικού δρόμου από το χάνι μέχρι την δεξαμενή. Ο δρόμος άνοιξε, παρά τις αντιρρήσεις που υπήρχαν και από 1,5 μέτρο έγινε 7 μέτρα και υπάρχει μέχρι σήμερα. Επίσης ο δρόμος που άνοιξε από του γέρο-Αλέξη Καβουρίνου μέχρι τις κοτρόνες, ήταν επίτευγμα του προέδρου Μιχάλη Πανουσόπουλου.

Τον βοήθησαν σε μεγάλο βαθμό οι δωρητές Ιωάννης Κουνέλης (γερο-Χατζής) και ο γερο-Μάχος (Γεώργιος Παπαχρόνης) ο οποίος έδωσε δύο μέτρα από το οικόπεδό του στο γέρο-γύφτο (Τρύφωνα Παπαχρόνη) για να δώσει αυτός από το δικό του οικόπεδο στο κοινοτικό δρόμο. Επίσης ο Γ. Δρακόπουλος και ο Θ. Δρακόπουλος ενίσχυσαν αυτή την προσπάθεια. Στο κάμπο της Βλαχέρνας, ήταν πρωτεργάτης στην διάνοιξη του δρόμου από την κατεβασιά μέχρι το γεφύρι στο ποτάμι. Από 80 πόντους δρόμος έγινε 6 μέτρα.

Το 1954 Δήμαρχος Τριπόλεως ήταν ο Μουτζουρόπουλος. Όλοι οι πρόεδροι των κοινοτήτων μαζεύτηκαν στην Τρίπολη για το Μεθύδριο. Ο Μιχάλης Πανουσόπουλος με άλλες 12 κοινότητες ήταν υπέρ του Μεθυδρίου και κατάφεραν το σκοπό τους. Σήμερα στο Μεθύδριο συμμετέχουν περίπου 40 κοινότητες. Ακόμη είχε θέσει βέτο για το φόρο που πλήρωναν οι κοινότητες και μπροστά στο Νομάρχη Αρκαδίας τον Σαμπατακάκη, αφού εξέφρασε τις αντιρρήσεις του, κατάφερε να βάλει την Βλαχέρνα στην Τρίτη κατηγορία και να πληρώνει λιγότερο φόρο. Το 1955 υπό την προεδρία του, η κοινότητα αγόρασε το σπίτι του Ντόκου Γεωργίου, δίπλα στο σχολείο. Του αποζημίωσε και τα επτά δέντρα (προς 500 δρχ. το καθένα) με χρήματα που είχε στείλει από το Μέξικο ο Νικόλας Πανουσόπουλος. Έτσι έγινε η αύξηση του χώρου του σχολείου. Ακόμη το 1955 ο μπάρμπα-Μιχάλης ζήτησε οικονομική βοήθεια από τον Υπουργό τον Μίχα. Αυτός έστειλε 50.000 δρχ. για το καινούργιο σχολείο. Η κοινότητα προχώρησε στην κατασκευή του, βγάζοντας πέτρες από το νταμάρι του Αγίου-Τρύφωνα. Την δεύτερη διετία ήταν αντιπρόεδρος. Πρόεδρος όπως αναφέραμε ανέλαβε ο Δημήτρης Τσαρουχάς (γερο-Μαλάμης).

Αυτά ήταν τα μεγάλα έργα επί προεδρίας του Μιχάλη Πανουσόπουλου. Έργα ουσίας και υποδομής. Νέος τότε, (31 μόλις ετών) δεν υπολόγιζε αντιρρήσεις και σχόλια όταν επρόκειτο να κάνει ένα έργο. Πρέπει να αποτελεί παράδειγμα για τους τωρινούς και μελλοντικούς Προέδρους. Ήταν πάντα δραστήριος, όπως άλλωστε και σήμερα. Παρόλο την ηλικία του, το κυνήγι δεν το αποχωρίζεται, όπως επίσης και το ψαλτήρι της εκκλησίας κάθε Κυριακή και στις γιορτές.

Τα “Μαντάτα του Μπεζενίκου” θεώρησαν χρέος τους, να πάρουν αυτή την συνέντευξη από τον Μιχάλη Πανουσόπουλο. Τον ευχαριστούν και τον επαινούν για τα έργα του”.

Αιωνία του η μνήμη!!