Η ομιλία για τον Εορτασμό της 77ης επετείου του Ολοκαυτώματος της Μαρτυρικής Βλαχέρνας από τα Γερμανικά στρατεύματα κατοχής.

Τον πανηγυρικό της ημέρας για την επέτειο του ολοκαυτώματος

εκφώνησε η δικηγόρος Μαρία Τρυφ. Δρακοπούλου.

” Αξιότιμοι κυρίες και κύριοι,

Θυμόμαστε και τιμούμε, σήμερα, το ιστορικό ολοκαύτωμα της 19ης Ιουλίου 1944. Ο φετινός εορτασμός δεν υστερεί σε απόδοση τιμών παρά τις πρωτόγνωρες όπως έχουν διαμορφωθεί συνθήκες. Σαφώς είναι μία πιο λιτή εκδήλωση καθώς οφείλουμε να προασπίσουμε το αγαθό της δημόσιας υγείας εξαιτίας της πανδημίας.

Η θυσία της Βλαχέρνας αποτελεί μία από τις σημαντικότερες στιγμές της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Είναι ορόσημο για τον τόπο μας, μία σελίδα βαθιά χαραγμένη στη συλλογική μνήμη των Αρκάδων.

Η επέτειος της συμπλήρωσης των 77 χρόνων από τον Ιούλιο του 1944 είναι ιδιαίτερη. Στους δύσκολους καιρούς που διανύουμε, μας υπενθυμίζει πως η ενότητα, η ομοψυχία, η συνεργασία και ο αγώνας για το κοινό καλό αποτελούν απαραίτητες προϋποθέσεις για την πρόοδο και την κοινωνική συνοχή.

Τιμούμε τους αγωνιστές που συμμετείχαν στον τιτάνιο αγώνα εναντίον του ναζισμού. Τιμούμε τους ήρωες που έβαψαν με το αίμα τους τα χώματα της Βλαχέρνας και έγραψαν έτσι ένα ξεχωριστό κεφάλαιο στην ελληνική ιστορία.

Ας αναβιώσουμε τα γεγονότα όπως τα αφηγήθηκε ο αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης Μαρίνος Φωτόπουλος:

«Ήταν Ιούλιος του 1944. Τότε η Βλαχέρνα είχε 1.000 και παραπάνω ψυχές.

Τα βουνά και τα λαγκάδια της Αρκαδίας και του Μοριά ολόκληρου έβραζαν. Κάθε νέος, που μπορούσε να κρατήσει ντουφέκι, πολεμούσε τον απρόσκλητο κατακτητή, που στο όνομα της αποτρόπαιας ναζιστικής ιδεολογίας, κατέστρεψε την πατρίδα μας.

Μέσα σ’ αυτό το φονικό σκηνικό, περνούσαν οι ημέρες και οι νύχτες εκείνης της άνοιξης και του καλοκαιριού του 1944.

Λυσσασμένοι οι Γερμανοί από τις απώλειες που είχαν στις μάχες, έκαιγαν τα πάντα και σκότωναν όποιον έβρισκαν στο διάβα τους. Λεβίδι, Βλαχέρνα, Καμενίτσα και Παναγίτσα πλήρωσαν βαρύ φόρο αίματος.

Στις 18-7-1944 μεγάλη Δύναμη των Γερμανών με προπομπούς ποδηλατιστές, ακολούθησε το δημόσιο δρόμο Τρίπολη – Λεβίδι. Έφτασαν μέχρι τη Βλαχέρνα, που είχε εκκενωθεί από τους κατοίκους και άρχισαν να πολυβολούν τις ελάχιστες γυναίκες που τρομαγμένες έτρεχαν στις γύρω πλαγιές για να απομακρυνθούν από το χωριό. Τραυμάτισαν μια κοπέλα, την Κλειώ Δρακοπούλου, στο πόδι, και από τότε έμεινε ανάπηρη. Μετά γύρισαν στο Λεβίδι που ήταν η προσωρινή βάση τους.

Το ίδιο βράδυ μια διμοιρία ανδρών του ΕΛΑΣ κατέβηκε από το βουνό για στήσει ενέδρα στο δημόσιο δρόμο, στην άκρη του χωριού. Είχε διαταγή να κάνει παρενόχληση.

Όταν ξημέρωσε οι άντρες του ΕΛΑΣ είδαν τους Γερμανούς να έρχονται. Τους άφησαν να πλησιάσουν και μόλις πλησίασαν αρκετά, τους επιτέθηκαν. Ακολούθησε μάχη κατά την οποία σκοτώθηκαν αρκετοί Γερμανοί.

Σύντομα κατέφθασαν από το Λεβίδι πολλοί Γερμανοί που έστησαν πολυβολεία γύρω από το χωριό, το κύκλωσαν και επιδόθηκαν με μανία στον αφανισμό του, βάζοντας φωτιά στα σπίτια.

Όλοι οι κάτοικοι της Βλαχέρνας είχαν καταφύγει στο Μαίναλο και από τις κορυφές του, έβλεπαν με κομμένη την ανάσα τις σκηνές της φρίκης από την πυρπόληση των σπιτιών τους.

Μέσα σε λίγη ώρα ολόκληρο το χωριό είχε αφανιστεί. Όταν οι Γερμανοί αποχώρησαν οι κάτοικοι επέστρεψαν στο χωριό και διαπίστωσαν ότι δεν είχε μείνει τίποτα όρθιο. Καμμένα σπίτια, πτώματα ανθρώπων, κουφάρια ζώων, το χωριό είχε μετατραπεί σε ένα τόπο τραγωδίας».

Ανθρώπους που έχασε η Βλαχέρνα είναι οι ακόλουθοι: Θεόδωρος Κουτσούγερας, Βασίλειος Κουτσούγερας, Αναστάσιος Κουτσούγερας, Γεώργιος Κουτσούγερας, Δημήτριος Λολώνης, Αριστείδης Αποστολόπουλος, Τρύφων Κατσούλης, Φώτης Κουνέλης, Αναστάσιος Τζιώλας, Ντίνος Κολλίντζας, Γιώργης Καρούντζος, Γιάννης Πανούσης, Βαγγέλης Λολώνης.

Ο αγώνας αυτός, λοιπόν, δόθηκε για το σεβασμό στην έννοια της ζωής και της ελευθερίας. Οι άνθρωποι που έδωσαν τη ζωή τους, ξεπέρασαν τον εαυτό τους, έσπασαν τα στενά όρια του χώρου και του χρόνου, θυμίζοντας μας ότι οι αρετές της τόλμης και της αγάπης για την πατρίδα αποτελούν χαρακτηριστικά των Ελλήνων σε ολόκληρη τη μακραίωνη ιστορία τους. Αντιστάθηκαν, πάλεψαν, θυσιάστηκαν και είπαν ΟΧΙ στον ολοκληρωτισμό. Τα αισθήματα που μας κατακλύζουν, όταν γιορτάζουμε αυτή τη μέρα είναι μοναδικά. Υπερηφάνεια και συγκίνηση για τους ένδοξους προγόνους μας.

Η μνήμη και η γνώση της ιστορίας μας είναι τα όπλα μας και δημιουργούν σε όλους μας την ιερή υποχρέωση να διατηρήσουμε και να περιφρουρήσουμε με τις πράξεις μας, τις αξίες μας.

Κλίνουμε ευλαβικά το γόνυ προ των ενδόξων προγόνων. Υποκλινόμενοι με σεβασμό στη μνήμη των ηρώων μας, υποσχόμαστε ότι θα διατηρήσουμε ζωντανό το μήνυμα της θυσίας τους, που είναι η αγάπη για την πατρίδα.

Αθάνατοι

Σας ευχαριστώ”