Η ομιλία για τον Εορτασμό της 79ης επετείου του Ολοκαυτώματος της Μαρτυρικής Βλαχέρνας από τα Γερμανικά στρατεύματα κατοχής.

Τον πανηγυρικό της ημέρας για την επέτειο του ολοκαυτώματος εκφώνησε ο συμπατριώτης μας, καθηγητής Φυσικής Αγωγής, οικονομολόγος και υποψήφιος διδάκτορας ΠΑ.ΠΕΛ. Ιωάννης Δουρίδας (το γένος Ευφροσύνης Ανδρ. Τζιώλα).

Αξιότιμοι προσκεκλημένοι, συμπατριώτισσες και συμπατριώτες

Σήμερα συγκεντρωθήκαμε όλοι εδώ, για να αποτίσουμε τον ελάχιστο φόρο τιμής, σε όσους έχασαν τη ζωή τους, ποτίζοντας με το αίμα τους το δέντρο της ελευθερίας. Η 79η επέτειος του Ολοκαυτώματος της Βλαχέρνας, είναι ημέρα μνήμης για όσους πολέμησαν αντιστεκόμενοι στο ζυγό του Άξονα και για τους συγχωριανούς μας, που αναίτια έχασαν τη ζωή τους από τα ναζιστικά στρατεύματα κατοχής. Ο ηρωισμός και η αυταπάρνηση των συγχωριανών μας συνάδει με το πνεύμα του Στρατηγού Μιλτιάδη, ο οποίος πριν από τη μάχη στο Μαραθώνα, απευθυνόμενος στους Έλληνες, είπε:

«Εάν τους νικήσουμε, αυτοί έχουν πατρίδα να επιστρέψουν.

Εάν μας νικήσουν, εμείς δεν έχουμε πού αλλού να πάμε».

Για άλλη μια φορά υπήρξε ιστορικό κάλεσμα υπέρ βωμών και εστιών.

Οι γενναίοι της Βλαχέρνας, με την ηρωική τους στάση, μιμούμενοι τους προγόνους μας, που κατατρόπωσαν τους Πέρσες ενάντια σε κάθε στρατιωτική πραγματικότητα και πιθανότητα, ξεπέρασαν εαυτόν και όρια καθήκοντος, γράφοντας μία από τις πιο λαμπρές και   ένδοξες σελίδες, όχι   μόνο  της   δικής   μας,   αλλά   και   της   παγκόσμιας ιστορίας, μπαίνοντας έτσι στο πάνθεον των ηρώων.

Τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν τον Ιούλιο του ‘44 αφήνουν ανεξίτηλο το στίγμα τους στις ψυχές των ανθρώπων. Η επιδρομή  της γερμανικής φάλαγγας στο χωριό μας μετά την εμπλοκή της με το 2ο λόχο του 11^ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ, είχε ως αποτέλεσμα την πυρπόληση του συνόλου των σπιτιών του χωριού, καθώς και τη δολοφονία τριών αμάχων, οι οποίοι δεν έφυγαν από το χωριό. Μετά τα σπίτια, σειρά είχαν οι σοδιές και τα ζώα. Οι κάτοικοι του Μπεζενίκου που είχαν καταφύγει στο Μαίναλο, έβλεπαν με κομμένη την ανάσα από τις κορυφές του, τις σκηνές της φρίκης.

Συγκλονιστική η μαρτυρία του Διμοιρίτη Μαρίνου Φωτόπουλου, που περιγράφει την εικόνα του χωριού, την επόμενη ημέρα του ολοκαυτώματος:

«Μπαίνοντας στο χωριό ένιωθες πως έμπαινες σε νεκροταφείο. Μια άσχημη μυρουδιά που ερχόταν από τ’ αποκαΐδια σε έπνιγε. Ότι μπορούσε να καεί είχε καεί και μόνο οι πέτρες των τοίχων έστεκαν αλλά κι αυτές ραγισμένες από τις μεγάλες θερμοκρασίες, ιδιαίτερα έσκασαν τα πελεκημένα αγκωνάρια στις πόρτες και τα παράθυρα γιατί από κει έβγαιναν οι φλόγες. Γύρω στη γειτονιά αμίλητοι άνθρωποι τριγυρνούσαν κι έμοιαζαν με φιγούρες χορού σε αρχαία τραγωδία. Κάτω στο χώμα, σε μια άκρη βρίσκεται το απανθρακωμένο σώμα ενός ανθρώπου. Είναι ο γέρο–Λολώνης ή μάλλον τα κόκαλά του που περιμένουν την ταφή τους. Πιο κάτω άλλο πτώμα γέροντα βρίσκεται σωριασμένο. Είναι ο γέρο–Τρύφωνας Κατσούλης. Ένας γέρος που έτσι κι αλλιώς βρισκόταν κοντά στο θάνατο. Η αγριότητα όμως δεν έχει όρια…».

Τα αντίποινα δεν άργησαν να έρθουν. Τρεις μέρες αργότερα, ο 2^ος Λόχος του 1^ου Τάγματος του ΕΛΑΣ, με 70-80 περίπου άνδρες και διοικητή τον έφεδρο αξιωματικό Αντωνιάδη, έστησε ενέδρα στο ίδιο περίπου σημείο που είχε γίνει η εμπλοκή της 19^ης Ιουλίου και παγίδευσε μία διελαύνουσα γερμανική φάλαγγα πέντε οχημάτων, καταστρέφοντας τα τέσσερα από αυτά και σκοτώνοντας όλους τους επιβαίνοντες στρατιώτες, με αποτέλεσμα 35-40 νεκρούς Γερμανούς στρατιώτες. 

Βαρύς ο απολογισμός των ανθρώπων που έχασε αυτός ο τόπος μαρτυρίου, στο διάστημα της γερμανικής κατοχής 1941–1944.

Μαχητές:

Ντίνος Κολλίντζας

Γιώργης Καρούντζος

Γιάννης Πανούσης

Βαγγέλης Λολώνης

Από τον άμαχο πληθυσμό:

Θοδωρής Κουτσούγερας

Τάσης Κουτσούγερας

Γιώργης Κουτσούγερας

Βασίλης Κουτσούγερας

Αριστείδης Αποστολόπουλος

Τρύφωνας Κατσούλης

Δημήτρης Λολώνης

Φώτης Κουνέλης

Αναστάσιος Τζιώλας

Αντιστάθηκαν, πάλεψαν, θυσιάστηκαν, λέγοντας ΟΧΙ στον ολοκληρωτισμό.

Υπερηφάνεια και συγκίνηση μας κατακλύζει όλους για τους ένδοξους προγόνους μας και συνάμα μια βαριά ευθύνη. Ένα χρέος για την ιστορική μνήμη, για την τιμή του διαμετρήματός τους στο διάβα της ιστορίας.

Αξίζει μόνο να αναλογιστεί κανείς τους συσχετισμούς του φόρου αίματος, που προσέφερε η μικρή Ελλάδα σε συνάρτηση με το συνολικό πληθυσμό της, όσο και την αναγνώριση σε παγκόσμια κλίμακα του καθοριστικού της ρόλου στην τελική έκβαση της επέλασης του Άξονα.

Εάν ο ελληνικός λαός δεν είχε αντισταθεί σε αυτό το βαθμό, πληρώνοντας αυτονόητα και το αντίστοιχο βαρύτατο τίμημα, οι γερμανικές δυνάμεις θα είχαν προ πολλού στρέψει το επιθετικό τους ενδιαφέρον προς την ανέτοιμη Ρωσία. Αυτό που κανένας γερμανικός νους δεν φαντάστηκε ότι μπορεί να αντιμετώπιζε επί ελληνικού εδάφους, ο ελληνικός ηρωισμός, έδωσε το χρόνο στις Συμμαχικές Δυνάμεις να ετοιμάσουν το καίριο πλήγμα για τον Άξονα. Και όλα αυτά εν μέσω του ρωσικού βαρύ χειμώνα. Το ελληνικό θαύμα ψυχής, το οποίο μεταπολεμικά αναγνωρίστηκε παγκοσμίως συνολικά από τους πολιτικούς και στρατιωτικούς ηγέτες, ήταν από τους καθοριστικότερους παράγοντες που άλλαξαν το ρου της ιστορίας.

Παρακάτω παρατίθενται αδιάψευστα ιστορικά ντοκουμέντα της παγκόσμιας αναγνώρισης:

«Λυπάμαι διότι γηράσκω και δεν θα ζήσω επί μακρόν διά να ευγνωμονώ τον ελληνικό λαό, του οποίου η αντίστασης έκρινε τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο» (Στάλιν, 31.01.1943).

«Οι Έλληνες δίδαξαν διά μέσου των αιώνων την αξιοπρέπεια. Όταν όλος ο κόσμος είχε χάσει κάθε ελπίδα, ο ελληνικός λαός τόλμησε να αμφισβητήσει το αήττητο του γερμανικού τέρατος αντιτάσσοντας το υπερήφανο πνεύμα της ελευθερίας» (Φραγκλίνος Ρούζβελτ, 10.06.1943).

«Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι η Ελλάς ανέτρεψε το σύνολο των σχεδίων της Γερμανίας, εξαναγκάσασα αυτήν να αναβάλει για έξι εβδομάδες την επίθεση κατά της Ρωσίας. Διερωτώμεθα ποία θα ήταν η θέση της Σοβιετικής Ενώσεως χωρίς την Ελλάδα» (Βρετανός στρατάρχης σερ Χ. Αλεξάντερ, 28.10.1941).

Αλλά ακόμα και ανώτεροι Γερμανοί αξιωματικοί, όπως ο στρατάρχης Βίλχελμ Κάιτελ, ο οποίος κατέθεσε στη δίκη της Νυρεμβέργης:          
«Η απροσδόκητη και ισχυρή αντίσταση των Ελλήνων εβράδυνε την επίθεση κατά της Ρωσίας για περισσότερο από δύο μήνες. Αν δεν υπήρχε η καθυστέρηση αυτή, η εξέλιξη του πολέμου θα ήτο διαφορετική, τόσο εις το Ανατολικό μέτωπο όσο και εις τον πόλεμο γενικά, και άλλοι σήμερα θα ήσαν εις την θέσιν του κατηγορουμένου».

Τα μηνύματα της σημερινής επετείου είναι ξεκάθαρα και διαχρονικά.

Καταδικάζουμε τη μισαλλοδοξία των Ναζιστών και τη θηριωδία που προκάλεσαν, η οποία συνιστά ασύγκριτο αποτρόπαιο έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Οφείλουμε να αγωνιζόμαστε διαρκώς, προασπιζόμενοι τα ιδανικά και τις αξίες μας, αντιτασσόμενοι με παρρησία σε κάθε μορφή ολοκληρωτισμού, που προσπαθεί να αποστερήσει  τα δικαιώματα και την ελευθερία μας. Θα πρέπει να είμαστε σε επαγρύπνηση, καθότι ο αγώνας δεν τελείωσε τότε. Η πατρίδα μας από το τέλος του Β΄ παγκοσμίου πολέμου μέχρι και σήμερα αντιμετωπίζει άλλου είδους προκλήσεις και επιθέσεις, που κλονίζουν το αίσθημα και την ασφάλεια μας. Μπορεί να μην είναι πολεμικές, είναι όμως εξίσου κρίσιμες για το μέλλον μας. Αναφανδόν, είναι αναγκαίο να σταθούμε στις επάλξεις αντιμετωπίζοντας τις νέες προκλήσεις, ως άξια τέκνα τέτοιων προγόνων.

Χρέος της δικής μας γενιάς όσο και των επερχόμενων είναι να διαφυλάξουμε αυτό που μας παραδόθηκε, συναισθανόμενοι τη σημασίας της ιστορικής συνέχειας. Το  οφείλουμε στους ηρωικούς προγόνους μας.

Σας ευχαριστώ.